Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
gruchnąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} uderzyć się o coś mocno, boleśnie, powodując hałas : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gruchnąć się o drzwi. Gruchnąć się w palec, w nogę. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rzucaćam, rzucaća, rzucaćają, rzucaćany {{/stl 8}}– rzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rzucaćcę, rzucaćci, rzuć, rzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować szybkim… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ramię — n V, D. ramięmienia; lm M. ramięmiona, D. ramięmion 1. «staw łączący łopatkę z barkiem wraz z otaczającym go mięśniem; bark» Szerokie, wąskie, spadziste, proste ramiona. Iść z czymś (np. ze strzelbą, z kosą) na ramieniu. Przewiesić, przerzucić… … Słownik języka polskiego
gruchnąć — dk Va, gruchnąćnę, gruchnąćniesz, gruchnąćnij, gruchnąćnął, gruchnąćnęła, gruchnąćnęli, gruchnąćnięty, gruchnąćnąwszy 1. «zabrzmieć głośno, gwałtownie, nagle; spowodować nagły odgłos; huknąć, grzmotnąć» Gruchnął strzał. Gruchnęły śmiechy, wiwaty … Słownik języka polskiego
kolano — n III, Ms. kolanonie; lm D. kolanoan 1. «część nogi przednia dolna okolica uda i górna podudzia, leżąca przy stawie kolanowym; także sam ten staw» Woda do kolan, po kolana. Klęknąć na jedno kolano. Stłuc sobie kolano. Zapaść się w śnieg po kolana … Słownik języka polskiego
mózg — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zespół tkanek nerwowych znajdujący się wewnątrz czaszki, jeden z najważniejszych organów w ciele kręgowców; jest odpowiedzialny za myślenie,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oko — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIa, lm M. oczy, D. oczu, N. oczami || oczyma {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} narząd wzroku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niebieskie, zielone, piwne, brązowe oczy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
łup — I m IV, D. u, Ms. łuppie; lm M. y «zdobycz wojenna lub pochodząca z rabunku, grabieży» Bogate łupy. Brać, dzielić łupy. ◊ Stać się, paść łupem «stać się czyjąś zdobyczą; stać się pastwą czegoś, paść ofiarą czegoś» ◊ Wydać (się) na łup «wydać… … Słownik języka polskiego
ziemia — ż I, DCMs. ziemiami; lm D. ziem 1. (jako termin astronomiczny pisze się wielką literą) blm «trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, ciało niebieskie o kształcie zbliżonym do elipsoidy obrotowej, obiegające Słońce po orbicie … Słownik języka polskiego
płomień — m I, D. płomieńenia; lm M. płomieńenie, D. płomieńeni 1. «gazy spalające się przy zetknięciu z tlenem powietrza, z towarzyszeniem zjawiska świecenia; ogień, język ognia unoszący się nad płonącym przedmiotem; w terminologii specjalnej: gazy… … Słownik języka polskiego
